-
1 dźwięczny śmiech
звонкий смехOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dźwięczny śmiech
-
2 dźwięczny
прил.• гулкий• звонкий• звучащий• звучный• шумный* * *dźwięczn|y\dźwięcznyiejszy звонкий, звучный;\dźwięczny śmiech звонкий смех; spółgłoski \dźwięcznye лингв. звонкие согласные
* * *зво́нкий, зву́чныйdźwięczny śmiech — зво́нкий смех
spółgłoski dźwięczne — лингв. зво́нкие согла́сные
См. также в других словарях:
śmiech — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u człowieka: charakterystyczne dźwięki, odgłosy (np. {{/stl 7}}{{stl 8}}ha ha ha, he he he, hi hi hi{{/stl 8}}{{stl 7}}), którym towarzyszy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwięczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dźwięcznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający mocne, czyste, harmonijne brzmienie i wywołujący dzięki temu przyjemne wrażenie słuchowe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawołać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śmiech — m III, D. u; lm M. y 1. «wyrażanie wesołości objawiające się ruchami mięśni twarzy i wydawaniem swoistego głosu; śmianie się» Donośny, radosny, serdeczny śmiech, Naturalny, zaraźliwy, wymuszony śmiech. Obraźliwy, nieszczery śmiech. Śmiech dziecka … Słownik języka polskiego
dźwięczny — dźwięcznyniejszy «mający donośne brzmienie, dźwięczący, brzmiący czysto, silnie, przyjemnie dla ucha» Dźwięczny głos, śmiech, śpiew. ∆ jęz. Głoski dźwięczne «głoski, przy których artykulacji wiązadła głosowe przybierając pozycję zwartą, wprawiane … Słownik języka polskiego
czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… … Słownik języka polskiego